براي پي بردن به راز مردان خدا و دستيابي به سرّي كه شاكله ي عرفاني آنان را به تصوير مي كشد ،  آشنايي با زندگي نامه اي كه داشته اند؛ و نيز مشي ويژه اي كه براي وصول به مقامات رفيع معنوي  در پيش گرفته اند ، لازم و ضروري است .

شهید شبیر انوری

حاج  محمد شبير قلندري  فرزند حاج  محمد  انور انوري ، فرزند ميرزا  محمد شريف  در  روز  سه شنبه (۱۱/۳/۱۳۴۴هر ش)  برابر با اول  ماه صفر (۱۳۸۵ هج. ق و برابر با اول ژوئن ۱۹۶۵ میلادی ) در ناحيه اول  شهر  قندهار  در خانواده اي مذهبي  ديده به جهان گشود.

همزمان  با  رفتن  به  مدرسه ي رسمي  و  يادگيري  سوادِ خواندن،  براي  يادگيري  احكام  و  مسائل  اسلامي  عضو  مسجد  هم  بود كه  در آن  مسجد  احكام  را   از  روي  رساله،  درس  مي گرفت. و در  اين  مسير  تا  جايي  پيش  رفت  كه  بسياري از  مسائل  رساله  را  از  حفظ  شده  بود  كه   بعدها  در  دوران  جهاد  در  نماز  جماعت  علاوه  بر  بازگو  نمودن   مسائل   جهاد و  دنياي  اسلام  از  ذكر  مسائل  شرعي  نيز  غافل  نبود.

آشنايي  او  با آثار  و  افكار  بزرگان  اولاً در خانه  آغاز  شد ؛ زيرا  پدرش  يك  كتابخانه ( در حدود هزار جلدي داشت كه بسياري اوقات شبانه روزي شهيد با خواندن كتاب سپري            مي گرديد ) و  ثانياً  بعد  از  سال هاي ۵۰ ( يعني دهه پنجاه ) توسط  حلقات  درس كه  بين  دوستان  و  آشنايان  بر پا   بود   در  آنجا  آثار  و  تفكرات   بزرگان   چون  دكتر شريعتي  و  بعد   شهيد مطهري  و  هم چنين امام  خميني(S) به  صورت  درس خوانده  مي شد كه  از  همان  زمان  عشق   به   امام  راحل  در  دلش  ايجاد شد و  تا  آخر  بر آن  پاي  بند  بود  و  از  آن  دفاع  مي كرد  و اسلام  اصيل  را  در  آن  مي ديد.

زماني  كه  جبهات  جهاد  بر ضد  رژيم  تجاوز گر   شوروي   تشكيل  شد  با   وجود  اين كه  سن  وي كم  بود،  با  عشق  و محبت،  به  جهاد  آغاز  نمود  و  از  همان  زمان  از خانواده  جدا  شد  و  زندگي  عمومي  با  دوستان  بودن  را  آغاز  نمود.  هيچ  دوستي  خاطره ي  بد و حرف  بي جايي  از او  سراغ  ندارد  – تا  اينكه  در دهه ي  شصت  با  عرفان  عملي آشنا گرديد –  خوراكش  كم  شد  و  تا  چيزي  از  او  پرسيده  نمي شد  اصلاً حرف  نمي زد  جز  در  مواقع  نماز  جماعت  و  سخنراني هاي اخلاقي  و  تربيتي.

با  وجود  اينكه  از  مال  دنيا   بهره اي  نسبتاً  فراوان  داشت  اما  فقط  دو تا  لباس  عربي  افغاني  داشت  كه  يكي  را  بر تن  و ديگري  اضافه  همراهش  بود .  لباسش  را  خود  مي شست   و  عقيده  داشت كه  هيچ  كس را  اذيت  نكند حتي  باشستن لباس.

در  حملات  نفوذي  و  چريكي كه  داخل  شهر  عليه كمونيست ها  در  يكي  از  پايگاه  هاي  بيرون  شهر  تدارك  ديده  مي شد ، شركت مي كرد  و  جزو   اولين  افرادي   بود  كه  با  دشمن  روبرو  مي شد و  اگر  از  همرزمان  شهيد  مي شدند،  با آن  بزرگواران  تا  آخرين  حد  تلاش  مي كردند  كه  جسد  شهيد  بدست  دشمن   نيفتد.

در  تير اندازي  با  كلاش  نشانه زنِ  ماهري  بود  و  اين  را  بارها  در  جلسات  تمريني  تيراندازي  بين  دوستان  به  اثبات  رسانده بود. او  داراي  توكّل  و  اراده  قوي  بود يكي  از  دوستان  بنام  حاج  يحيي عزيزي مي گويد :  وقتي  حاج شبير  از  سفر حج برگشت  در  مسير  فرودگاه  به  خانه، ساك  اشياي  سوغاتي  او داخل  تاكسي  جا  ماند و تاكسي  رفت.

بعد  يكي  دو روز حاج شبير  به  من گفت  :  ساك  من  داخل يك  تاكسي  جا  مانده  است  بيا  برويم  و  دور  حرم مطهر ( امام رضاA) !!  آقاي   عزيزي   مي گويد : با  حاج  شبير  رفتيم  دور  حرم  مطهر  و حدود  نيم ساعتي  منتظر  مانديم. تاكسي  ها  مي آمدند  و  مسافرين  خود  را  پياده  مي نمودند ؛  تا  بالاخره  به  همين  روال  يك  تاكسي آمد  و  مسافران  را  پياده  نمود ، در همين  لحظه  حاج شبير به  ماشين  نزديك  شد  و  بعد  از  احوالپرسي  با  راننده ي تاكسي، از  او درخواست ساكش  را  نمود؛  راننده ي تاكسي در  ابتدا  منكر  موضوع گرديد  اما  بزودي  قناعت  نموده  و اعتراف كرد كه  ساك  نزد  او و  در  ماشين  است  و  با كمال  ميل  ساك  حاج شبير  را  دست  نخورده  تحويل ايشان داد.

در  مورد  شفاي  دردها   و  مريضي هاي  گوناگون   صدها  مورد  خاطره   وجود  دارد كه  با  دعاي  قدسي  او سلامتي  خود  را  باز يافته اند  و  از او طلب  دعا  نموده اند.